Vanuit de restaurantkeuken stapte ik het bedrijfsleven in om de foodwereld te inspireren een plantaardige visie te activeren. Met mijn culinaire kennis zet plantaardige producten op de kaart en positioneer ik ze in de markt.   Het huidige voedselsysteem is niet langer duurzaam. Vanuit mijn perspectief is de verandering naar meer plantaardig eten op tafel noodzakelijk. Groenten, peulvruchten en paddenstoelen spelen een cruciale rol in het menu van de toekomst. Samen met bedrijven wil ik werken aan een wereld waar smaakvol plantaardig eten bereikbaar is voor iedereen. Plantaardig eten dat aan de normen en waarden van vandaag en de generaties van morgen voldoet.   Binnen de foodwereld moeten we onszelf constant kritische vragen stellen, reflecteren, leren en groeien om te kunnen ontwikkelen. Om zo een antwoord te geven op de vraag vanuit de markt.   YoVeggieWorld ontwikkelt concepten en producten voor bedrijven en organisaties in de foodwereld, voor iedereen die geïnteresseerd is in plantaardig mogelijkheden. Ik vertel je hoe je de plantaardige factor in je bedrijf introduceert of versterkt. Ik ga met je in gesprek en deel mijn kennis en creativiteit. Hoe geef je smaak en structuur aan nieuwe ingrediënten? Waarmee verleid je consumenten? Hoe kun je reststromen omvormen tot inspirerende innovatieve producten? Wat staat er over vijf of tien jaar op tafel? En hoe vertalen wij dit in een product, dienst, beleving, concept of merk? YoVeggieWorld inspireert, innoveert en activeert een plantaardige foodwereld....

Wat is de definitie van vers? Dat blijkt niet zo eenduidig. Als ik terugdenk aan de tijd dat ik in restaurants achter het fornuis stond, dan zie ik weer de paddenstoelen van de Veluwe voor me, die door de plukker vers via de achterdeur werden binnengebracht. En de door de zon gerijpte abrikozen in Californië die vers van de boom direct in een taart verwerkt werden. En zo kan ik nog wel even doorgaan. De grote gemene deler van deze herinneringen is dat ik nu nog steeds weet hoe vers deze producten smaakten, hoe blij mijn zintuigen ervan werden, en ook nu ik dit schrijf nog blij van worden. Voor mij hoort ‘vers’ bij pas geoogst, zojuist bereid of net uit de oven. Bij verse groenten die zo van het land komen denk ik aan het knapperige of frisse dat producten hebben als ze net geoogst zijn. Verse groenten zijn nauwelijks bewerkt. Die komen niet uit de diepvries of uit blik. Vers fruit komt zo van de boom of van de struik. Toch ligt niet vast wat ‘vers’ eten precies betekent. De term wordt nauwelijks beschermd door de warenwet. Dus zegt ‘vers’ niets over hoelang een voedingsmiddel al in het schap ligt of hoelang geleden het gemaakt of geproduceerd is. Vers brood, verse melk, verse jus d’orange; vers is lekker, maar voegt heel vaak niet 'dat lekkere' toe, het is alleen het lokkertje. Wanneer proefde jij voor het laatst een écht vers product? ...

Wanneer wil je vers, wanneer gemak en hoe vers is gemak? Iedereen wil gemak op tafel, in de koelkast en onderweg. Aan welke voorwaarden moeten deze producten voldoen? Deze kritische vraag stel ik mezelf als ik producten ontwikkel of analyseer. Hoe vers is het product of welke houdbaarheid heeft het nog? Neem een maaltijdsalade uit de supermarkt. Die wordt in de fabriek geproduceerd en samengesteld, gaat de koeling in, op transport naar de winkels en daar in het schap gezet. De salade, er zitten verse slablaadjes, gekookte pastaschelpjes, kikkererwten en stukjes komkommer en gehalveerde tomaatjes in, belandt vervolgens in jouw boodschappenmandje en daarna in je koelkast. Allemaal vers, want de houdbaarheidsdatum is nog niet verstreken en heel gemakkelijk! Wel vier dagen geleden samengesteld. Nu ga je naar de groenteboer of traiteur. Die bereidt alle ingrediënten voor in de ochtend of de dag ervoor, stelt de salade samen en zet die in de koelvitrine. Een kortere productielijn. Met meer behoud van vitamines. En zeer waarschijnlijk verschil in smaak. Bij de supermarkt kun je kant-en-klare stamppotten kopen, kant-en-klare pakketten om stamppot te maken of koelvers voorgesneden producten om zelf je stamppot te maken. Wat kies jij? ...

Vroeger at je vlees en vis, of je was vegetariër, of veganist. Nu is er flexibiliteit en gaat het onderscheid vooral over wie wat wel of juist niet eet. Steeds meer vegetariërs zetten een stap in een meer plantaardige richting. Dit wordt makkelijker omdat er steeds meer vegan producten in de schappen liggen. Lactovegetariërs eten geen eieren, maar wel zuivelproducten. Ovo-vegetariërs eten bewust geen vis, vlees en zuivelproducten maar wel eieren. Een pollotarier eet vooral plantaardig maar kiest er bewust voor om af en toe wel een stukje kip of een ei te eten. Dit is vaak een duurzame keuze, omdat kip en ei minder belastend zijn voor het milieu dan rund- of varkensvlees. Een diversitariër eet vegan, vegetarisch of vooral plantaardig en vult dit menu af en toe aan met dierlijke producten, omdat het lichaam daar om vraagt. Welke 'tariër' je ook bent, het is altijd verstandig om meer plantaardig voedsel te eten. Niet alleen een gezonde keuze, ook beter voor onze planeet....

De laatste trend uit New York: roze kropsla. Hier nog niet te koop, bij groentespecialisten kun je soms wel radicchio del Veneto vinden. In een trendrapport van Food Inspiration las ik over de term ‘de Nieuwe Normaaltijd’. Het gaat over de keuze die jonge mensen – Millenials of Generation Z – maken op het gebied van voeding. Ze willen weten waar hun voeding vandaan komt. Hoe het geproduceerd wordt. Ze stellen kritische vragen over de houdbaarheid. Welke hulpstoffen zoals E-nummers worden er gebruikt en waarom? Wat kunnen we met de reststroom van het eten doen? Deze generatie weet precies hoe eten lekker kan smaken en wat daarvoor nodig is. De lat ligt hoog, ze willen verrast worden, eten moet instagrammable zijn, veel variatie bevatten en vernieuwend zijn. Deze jonge consumenten durven te experimenteren met eten. Hun bevindingen delen ze op social media. Ze willen verrast worden tijdens het boodschappen doen in de supermarkt of bij de groentespecialist. Kleine middenstanders kunnen snel schakelen als er vraag is naar een nieuw product – zoals pink lettuce. En als daar niet aan te komen is, is radicchio del rosso di Treviso, familie van de witlof, een alternatief. Prachtig van kleur, zeer geschikt voor een gegrilde salade met ansjovisdressing of in een risotto. Het is de look & feel die inspireert....