Wat is de definitie van vers? Dat blijkt niet zo eenduidig. Als ik terugdenk aan de tijd dat ik in restaurants achter het fornuis stond, dan zie ik weer de paddenstoelen van de Veluwe voor me, die door de plukker vers via de achterdeur werden binnengebracht. En de door de zon gerijpte abrikozen in Californië die vers van de boom direct in een taart verwerkt werden. En zo kan ik nog wel even doorgaan. De grote gemene deler van deze herinneringen is dat ik nu nog steeds weet hoe vers deze producten smaakten, hoe blij mijn zintuigen ervan werden, en ook nu ik dit schrijf nog blij van worden.
Voor mij hoort ‘vers’ bij pas geoogst, zojuist bereid of net uit de oven. Bij verse groenten die zo van het land komen denk ik aan het knapperige of frisse dat producten hebben als ze net geoogst zijn.
Verse groenten zijn nauwelijks bewerkt. Die komen niet uit de diepvries of uit blik. Vers fruit komt zo van de boom of van de struik. Toch ligt niet vast wat ‘vers’ eten precies betekent. De term wordt nauwelijks beschermd door de warenwet. Dus zegt ‘vers’ niets over hoelang een voedingsmiddel al in het schap ligt of hoelang geleden het gemaakt of geproduceerd is. Vers brood, verse melk, verse jus d’orange; vers is lekker, maar voegt heel vaak niet ‘dat lekkere’ toe, het is alleen het lokkertje. Wanneer proefde jij voor het laatst een écht vers product?